to counsel is a form of:

Counsel



1.
(to advise, to urge the acceptance of (a plan, etc)) ផ្ដាំ, ផ្ដាំផ្ញើ, សម្រាប់ការពារ, សម្រាប់ព្យាបាល, បញ្ជៀស
Example: The counsel of an experienced person, The lawyer counseled his client about making his will, the counsel for the defense, The generals took counsel before attacking.counsel students ឱ្យឱវាទ, ឱ្យយោបល់ counsel caution ប្រាប់ឱ្យប្រយ័ត្ន, keep one's own counsel អង្គុយធ្វើព្រងើយ
Example: He counseled me to remain quiet in court.
2.
(ច្បាប់) ឱវាទ, យោបល់
Example: The advice or aid given.
ឧទាហរណ៍៖ ឱវាទ ឬជំនួយដែលផ្តល់អោយ ។
noun
1.
(ច្បាប់) ការបញ្ចេះ
Example: In criminal law, the term may refer to advising or encouraging another to commit a crime.
ឧទាហរណ៍៖ ក្នុងច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌពាក្យនេះប្រើ​សម្រាប់ការអោយយោបល់​ឬការលើកទឹកចិត្តជនណាម្នាក់ទៀត​អោយប្រព្រឹត្តបទលើ្មសព្រហ្មទណ្ឌណាមួយ ។
2.
(ច្បាប់) អ្នកការពារ
Example: Attorney or legal adviser.
ឧទាហរណ៍៖ មេធាវីឬទីប្រឹក្សាច្បាប់ ។
3.
(advice, suggestion, discussion, a lawyer, a barrister) ការពិគ្រោះយោបល់ពេទ្យឬមេធាវី, ការពិនិត្យជម្ងឺ, គម្រោងការ, បំណង, មេធាវី
4.
(FIGURATIVE) អ្នកតវ៉ាឲ្យគេ
Law (counsel) for the defense ស្មាក្ដី
▪ (seek) counsel យោបល់, ពាក្យណែនាំ, ឱវាទ
verbpast tense: counseled ; past participle: counseled ; present participle: counseling ;
1.
អោយដំបូន្មាន
  • Assigned counsel
    - អ្នកការពារក្តីតាមការចាត់តាំង
  • defence counsel
    - មេធាវីតំណាងចុងចោទ
  • legislative counsel
    - ទីប្រឹក្សានីតិបញ្ញត្តិ
    - ទីប្រឹក្សានីតិបញ្ញតិ
  • Of counsel
    - មេធាវីក្រៅការិយាល័យច្បាប់
    - មេធាវីជំនួយការ
    - អ្នកការពារក្តី
    - ទីប្រឹក្សា
    - មេធាវីជំនួយការ (មេធាវីដែលជួយដល់មេធាវីធំក្នុងរឿងកី្តមួយ)
    - ទីប្រឹក្សា (មនុស្សដែលគេប្រើអោយធ្វើជាមេធាវីក្នុងរឿង​ក្តីមួយ)
  • parliamentary counsel
    - ទីប្រឹក្សាសភា
  • prosecution counsel
    - មេធាវីដើមចោទ
ENGLISH MEANING
noun
1.
Interchange of opinions; mutual advising; consultation.
2.
Examination of consequences; exercise of deliberate judgment; prudence.
3.
Result of consultation; advice; instruction.
4.
Deliberate purpose; design; intent; scheme; plan.
5.
A secret opinion or purpose; a private matter.
6.
One who gives advice, especially in legal matters; one professionally engaged in the trial or management of a cause in court; also, collectively, the legal advocates united in the management of a case; as, the defendant has able counsel.
verbpast tense: counseled ; past participle: counseled ; present participle: counseling ;
1.
(TRANSITIVE) To give advice to; to advice, admonish, or instruct, as a person.
2.
(TRANSITIVE) To advise or recommend, as an act or course.
1.
advice, allude, offer, propose, recommend, refer, suggest
1.
declare, demand, dictate, insist