Eviction



noun
1.
(ច្បាប់) ការបណ្តេញ
Example: A landlord putting a tenant out of property, either by taking direct action or by taking direct action or by going to court.
ឧទាហរណ៍៖ ការដែលភតិបតីធ្វើអោយភតិកៈចេញពីទ្រព្យសម្បត្តិ្តរបស់ខ្លួនដោយការចាត់ការដោយត្រង់ៗកី្ត ឬដោយទៅតុលាការ​កី្ត ។
2.
(បច្ចេកទេស) ការបណ្តេញចេញ
  • Constructive Eviction
    - ការបញ្ចេញដោយសន្និដ្ឋានលើកាលៈទេសៈ
    - ការបណ្តេញដោយយោលទៅលើការសន្និដ្ឋាន
  • eviction effect
    - ឥទ្ធិពលនៃកំណើនឱនភាពថវិកាទៅលើវិនិយោគ
ENGLISH MEANING
noun
1.
The act or process of evicting; or state of being evicted; the recovery of lands, tenements, etc., from another's possession by due course of law; dispossession by paramount title or claim of such title; ejectment; ouster.
2.
Conclusive evidence; proof.