Landlord



1.
(ច្បាប់) ភតិបតី
Example: One who leases real property.
ឧទាហរណ៍៖ ជនដែលជួលអចលនទ្រព្យអោយគេតាមកិច្ចសន្យាជួល (ភតិសន្យា) ។
noun
1.
(បច្ចេកទេស) ភតិបតី, ម្ចាស់ដី, មា្ចស់ផ្ទះ, ជនដែលជួលអចលនទ្រព្យអោយគេតាមកិច្ចសន្យាជួល (ភតិសន្យា)
2.
(one who rents or leases land, houses, etc. to others, the owner of an apartment building or other rental property) apartment landlord អ្វីៗដែលគួរកត់សំគាល់ក្នុងប្រវត្តិសាស្ដ្រប្រុសម្ចាស់ផ្ទះឈ្នួល, absentee landlord ម្ចាស់ដី (អ្នកដែលមានដីជួលអោយគេ)
ENGLISH MEANING
noun
1.
The lord of a manor, or of land; the owner of land or houses which he leases to a tenant or tenants.
2.
The master of an inn or of a lodging house.