Forfeit

1.

(that which is forfeited, a fine or penalty) forfeit of one's rights ការធ្វើអោយបាត់បង់ lose by ការសុំចាញ់ឬញ៉ម, forfeit a deposit រឹបអូសយកប្រាក់កាក forfeit clause រឹបអូសសម្បត្ដិ​ឬប្រាក់កក់ក្នុងករណីពុំគោរពពាក្យសន្យា, forfeit money ប្រាក់ពិន័យ, forfeit payment ដកសិទ្ធិអាជីវកម្ម

2.

(ច្បាប់) ការបង់សិទ្ធិ
Example: To lose the right to something to neglect of a duty, due to an offense, or due to a breach of contract. For example, if a defendant fail to show up for trial, he or she may forfeit the bail bond.
ឧទាហរណ៍៖ ខាតបង់សិទ្ធិចំពោះអី្វម្យ៉ាង​ដោយសារ​ការមិនយកចិត្តដាក់ចំពោះករណីកិច្ចដោយសារ​បទលើ្មស​ឬដោយ​សារកិច្ចសន្យា ។ ឧទាហរណ៍៖ បើសិនជាចុង​ចោទមិនបានបង្ហាញខ្លួននៅពេលជម្រះកី្តទេនោះគេអាចបាត់បង់ប្រាក់ធានាអោយនៅក្រៅឃុំ ។

1.

(បច្ចេកទេស) បាត់បង់សិទ្ធិ, ទ្រព្យសម្បត្តិឬសិទ្ធដែលត្រូវដកហូត

2.

(TRANSITIVE) (a thing lost by crime or fault, penalty, fine. to lose have to pay or give up, to be deprived of, as a punishment) forfeit one's rights ធ្វើអោយបាត់បង់ forfeit a game សុំចាញ់ឬញ៉ម

• forfeit a deposit
  - រឹបអូសយកប្រាក់កក់
• forfeit a patent
  - ការដកហូតប្រកាសនីយប័ត្រ
• forfeit clause
  - ខបាត់បងសិទ្ធិ, ខរឹបអូសយកទ្រព្យសម្បតិ្ត
  - ខរឹបអូសយកទ្រព្យសម្បត្តិ
• forfeit money
  - ប្រាក់ពិន័យ
• forfeit paten
  - ដកសិទ្ធិកាន់កាប់ប្រកាសនីយប័ត្រ ដកសិទ្ធិអាជីវកម្ម
• the goods were declared forfeit
  - ទំនិញត្រូវបានប្រកាសអោយដកហូតពីម្ចាស់កម្មសិទ្ធ
• to forfeit the deposit
  - បាត់បង់ប្រាក់កក់ព្រោះអ្នកសម្រេចចិត្តមិនទិញអ្វីមួយ

1.

Injury; wrong; mischief.

2.

A thing forfeit or forfeited; what is or may be taken from one in requital of a misdeed committed; that which is lost, or the right to which is alienated, by a crime, offense, neglect of duty, or breach of contract; hence, a fine; a mulct; a penalty; as, he who murders pays the forfeit of his life.

3.

Something deposited and redeemable by a sportive fine; -- whence the game of forfeits.

4.

Lost or alienated for an offense or crime; liable to penal seizure.

1.

In the condition of being forfeited; subject to alienation.

1.

To lose, or lose the right to, by some error, fault, offense, or crime; to render one's self by misdeed liable to be deprived of; to alienate the right to possess, by some neglect or crime; as, to forfeit an estate by treason; to forfeit reputation by a breach of promise; -- with to before the one acquiring what is forfeited.

2.

(INTRANSITIVE) To be guilty of a misdeed; to be criminal; to transgress.

3.

(INTRANSITIVE) To fail to keep an obligation.