Treason



noun
1.
(betrayal of one's country, betrayal, treachery) អំពើក្បត់ (ជាតិ), ការក្បត់ (ជាតិ)
Example: He was punished as treason.
2.
(ច្បាប់) អំពើក្បត់, ក្បត់ជាតិ
Example: A crime of adhering to the enemy and giving him aid and comfort.
ឧទាហរណ៍៖ បទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌមួយស្តីអំពីការចូលរួមជាមួយសត្រូវ​និងផ្តល់ជំនួយ​និងផាសុខភាពដល់សត្រូវ ។
3.
(បច្ចេកទេស) អំពើក្បត់ជាតិ (​បទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌមួយស្តីអំពីការចូលរួមជាមួយសត្រូវផ្តល់ជំនួយ និង​ផាសុកភាព​ដល់សត្រូវ)
ENGLISH MEANING
noun
1.
The offense of attempting to overthrow the government of the state to which the offender owes allegiance, or of betraying the state into the hands of a foreign power; disloyalty; treachery.
2.
Loosely, the betrayal of any trust or confidence; treachery; perfidy.
1.
betrayal, cabal, collusion, combination, conspiracy, intrigue, machination, plot, subversion, treachery