Breach



noun
1.
(The breaking or neglect of a rule or agreement, etc., an estrangement, an opening made through a wall, deference, etc. a break in friendly relations) ការកាច់, ដំណើរបាក់ឬបែកធ្លាយ, ការដាច់សម្ពន្ធ, ការបែកបាក់គ្នា, ការផ្ដាច់, ការលុបកិច្ចសន្យាចោល, ប្រហោងជញ្ជាំងកំពែងឬរបង, មុខឆែប (កាំបិត)
2.
(បច្ចេកទេស) ការល្មើស, ការបំពាន
3.
(FIGURATIVE) ការប្រព្រឹត្ដបទល្មើស, បទល្មើស, សៅហ្មង, brazier in the wall ប្រហោង, ស្នាមបែក, brazier of friendship ការបែកបាក់ brazier of law ការប្រព្រឹត្តិល្មើស, brazier of promise ការបំភ្លេចពាក្យសន្យា
verb — past tense: breached ; past participle: breached ; present participle: breaching ;
1.
(TRANSITIVE) (To make a breach, to made a break, opening, or gap in) brazier a law ប្រព្រឹត្តិល្មើស
Example: A breach in a wall, a breach of contract; a breach of duty; a breach of friendship.brazier a promise បំភ្លេចពាក្យសន្យា, brazier of the peace បទឧក្រិដ្ឋដែលបណ្ដាលឱ្យចលាចលជាសាធារណៈ (ដូចជាវាយគ្នាតាមផ្លូវ)
2.
(ច្បាប់) ល្មើស, បំពាន
Example: Breaking a law or failing to perform a duty.
ឧទាហរណ៍៖ បំពានច្បាប់ឬខកខានមិនបានបំពេញករណីកិច្ច ។
  • Antipatory breach
    - ការល្មើសមុនពេលត្រូវបំពេញកាតព្វកិច្ច
  • breach of confidence
    - បំពានលើទំនុកចិត្ត, ក្បត់
  • Breach of contract
    - ការល្មើសកិច្ចសន្យា
    - ល្មើសលើកិច្ចសន្យា, មិនធ្វើតាមកិច្ចសន្យា
  • breach of discipline
    - ការល្មើសលើបទវិន័យ
  • Breach of peace
    - ការរំខានសេចកី្តស្ងប់
    - ការបង្កអោយមានភាពបាត់បង់សណ្តាប់ធ្នាប់, ការបំពានភាពសុខសាន្ត
  • breach of privillege
    - ការបំពានលើបុព្វសិទ្ធិ
  • Breach of promise
    - ការល្មើសការសន្យា
  • breach of the peace
    - ការធ្វើអោយបាត់បង់ភាពស្ងប់ស្ងាត់
  • breach of the promise
    - ការបំភ្លេចពាក្យ, ការល្មើសការសន្យា
  • breach of trust
    - ការ​ខកខាន​ក្នុង​ការ​បំពេញ​ភារកិច្ច​ជា​អាណត្តិ
    - ការល្មើសនឹងអាណត្តិព្យាបាលភាព
    - ការល្មើសអាណត្តិព្យាបាលភាព
  • Breach of warranty
    - ការបំពានការរ៉ាប់រង
    - ការបំពានការរ៉ាបរង
  • Fundamental breach
    - ការល្មើសជាគ្រឹះ
  • Material breach
    - ការល្មើសជារវន្ត
  • more honored in the breach than observance
    - ជំទាស់ហើយ​នូវបានទទួលការសរសើរច្រើនជាងស្ដាប់បង្គាប់
  • Partial breach
    - ការល្មើសមួយភាគ
ENGLISH MEANING
noun
1.
The act of breaking, in a figurative sense.
2.
Specifically: A breaking or infraction of a law, or of any obligation or tie; violation; non-fulfillment; as, a breach of contract; a breach of promise.
3.
A gap or opening made made by breaking or battering, as in a wall or fortification; the space between the parts of a solid body rent by violence; a break; a rupture.
4.
A breaking of waters, as over a vessel; the waters themselves; surge; surf.
5.
A breaking up of amicable relations; rupture.
6.
A breaking out upon; an assault.
verb — past tense: breached ; past participle: breached ; present participle: breaching ;
1.
(TRANSITIVE) To make a breach or opening in; as, to breach the walls of a city.
2.
(INTRANSITIVE) To break the water, as by leaping out; -- said of a whale.
1.
A hernia, a rupture
2.
A bruise, a wound