Peace



noun
1.
(បច្ចេកទេស) (UNCOUNTABLE) សន្តិភាព, ភាពស្ងប់ស្ងាត់, សន្ធិសញ្ញាសន្តិភាព
  • architect of peace
    - ស្ថាបនិកនៃសន្តិភាព
  • at peace
    - មានសន្ដិភាព
    - ក្នុងភាពស្ងប់ស្ងាត់, ក្នុងស្ថានភាពជាមិត្តនិងគ្នា
  • breach of peace
    - ការបង្កអោយមានភាពបាត់បង់សណ្តាប់ធ្នាប់, ការបំពានភាពសុខសាន្ត
    - ការរំខានសេចកី្តស្ងប់
  • breach of the peace
    - ការធ្វើអោយបាត់បង់ភាពស្ងប់ស្ងាត់
  • bring peace to
    - នាំសន្តិភាពអោយដល់
  • Disturbance of the peace
    - ការរំខានសេចកី្តស្ងប់
  • find peace for
    - ស្វែងរកសន្តិភាពសម្រាប់
  • green peace
    - អង្គការបរិស្ថានគ្រីនភីស
  • justice of peace
    - ចៅក្រមថ្នាក់ក្រោម
  • leave in peace
    - ទុកអោយស្ថិតនៅក្នុងសន្ដិភាព
  • nobel peace laureate
    - ជ័យលាភីរង្វាន់ណូបែលសន្តិភាព
  • nobel peace prize winner
    - ជ័យលាភីរង្វាន់ណូបែលសន្តិភាព
  • partnership for peace
    - ភាពជាដៃគូសន្តិភាព
  • peace accord
    - កិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាព
  • peace agreement
    - កិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាព
  • peace corps
    - អង្គការភីសខបស៍ (អង្គការរបស់អាមេរិកដែលបញ្ជួនអ្នកស្ម័គ្រចិត្តក្មេងៗទៅបម្រើការនៅបរទេស)
  • peace deal
    - កិច្ចខិតខំស្វែងរកសន្តិភាព
  • peace keeping
    - ដែលរក្សាសន្តិសុខ
  • peace loving
    - ដែលស្នេហាសន្តិភាព
  • peace loving people
    - ប្រជាជនដែលស្នេហាសន្តិភាព
  • peace maker
    - អ្នកបង្កើតសន្តិភាព
  • peace making
    - ការបង្កើតសន្តិភាព
  • peace negotiation
    - កិច្ចចរចារកសន្តិភាព
    - កិច្ចចរចារសន្តិភាព
  • peace of mind
    - សេចក្តីស្ងប់ចិត្ត
  • peace offering
    - ការស្នើផ្តល់ការចរចាររកសន្តិភាព
  • peace process
    - ដំណើរការស្វែងរកសន្តិភាព
  • peace resolution
    - ដំណោះស្រាយសន្តិភាព
  • peace settlement
    - ដំណោះស្រាយសន្តិភាព
  • peace talks
    - ការពិភាក្សារកសន្តិភាព
  • regional peace security
    - សន្តិភាព, សន្តិសុខក្នុងតំបន់
  • the king's (queen's) peace
    - សេចក្តីសុខសាន្តទូទៅតាមលក្ខណៈច្បាប់
  • to break the peace
    - ធ្វើអោយខូចរបៀបរៀបរយ, ធ្វើអោយចលាចល
  • to hold one's peace
    - នៅស្ងៀមមិននិយាយ
  • to keep the peace
    - រក្សាសេចក្តីស្ងប់ស្ងាត់
  • to make one's peace with
    - សម្រុះសម្រួល, បញ្ឈប់ជម្លោះនឹង
ENGLISH MEANING
noun
1.
A state of quiet or tranquillity; freedom from disturbance or agitation; calm; repose
verb
1.
Exemption from, or cessation of, war with public enemies.
2.
Public quiet, order, and contentment in obedience to law.
3.
Exemption from, or subjection of, agitating passions; tranquillity of mind or conscience.
4.
Reconciliation; agreement after variance; harmony; concord.
5.
(TRANSITIVE, INTRANSITIVE) To make or become quiet; to be silent; to stop.