Partial breach



noun
1.
(ច្បាប់) ការល្មើសមួយភាគ
Example: An unexcused failure to perform a contract promise that gives rise to a claim for damages but that does not substantially impair the value of the contract to the injured party, and thus does not generally give the injured party the right to withhold his or her own contract performance. See Material breach.
ឧទាហរណ៍៖ ការខកខានដែលមិនអាចដោះសាបានក្នុងការអនុវត្តការសន្យាក្នុងកិច្ចសន្យា ដែលជាហេតុនាំអោយមានការទាមទារសំណងខូចខាត ប៉ុន្តែមិនធ្វើអោយចុះថយជាដុំកំភួននូវតម្លៃនៃកិចសន្យា​ដល់ភាគីរងគ្រោះទេ ហើយដូច្នេះជាទូទៅមិនផ្តល់អោយភាគីរងគ្រោះនូវសិទ្ធិ​ដើម្បីបញ្ឈប់ការអនុវត្តន៍កិច្ចសន្យារបស់គេទេ ។