Substantive

1.

(វេយ្យាករណ៍) (A noun) នាមសព្ទ

1.

(វេយ្យាករណ៍) Substantive word ដែលជានាមសព្ទ

2.

(Real, substantial, actual existing independently, expressing existence) ដែលពិត, ដែលប្រាកដ, ដែលវិជ្ជមាន, ដែលទៀង, ដែលឯករាជ្យ, ដែលមិនចូលចិត្ដចំណុះគេ, ដែលជាក់លាក់, ដែលមានតែទម្រង់រឺភេទក្រៅ substantive issues ដែលមានសារៈសំខាន់ជានាមសព្ទ

3.

(បច្ចេកទេស) ច្បាស់លាស់, អចិន្ត្រៃយ៍

• substantive law
  - ច្បាប់សារធាតុ, ច្បាប់សារជីវកម្ម (ពស) (ច្បាប់ដែលបង្កើតអោយនិយមន័យ និងដែលផ្តល់ដើមហេតុនៃបណ្តឹង)
  - ច្បាប់សារធាតុ, ច្បាប់សារវិជ្ជមាន (ព.ស)

1.

A noun or name; the part of speech which designates something that exists, or some object of thought, either material or immaterial; as, the words man, horse, city, goodness, excellence, are substantives.

1.

Betokening or expressing existence; as, the substantive verb, that is, the verb to be.

2.

Depending on itself; independent.

3.

Enduring; solid; firm; substantial.

4.

Pertaining to, or constituting, the essential part or principles; as, the law substantive.

1.

To substantivize