Estoppel

1.

(ច្បាប់) ការរារាំងការក្រឡាស់, ការមិនទទួលបណ្តឹង
Example: 1-Being stopped by one's own prior acts from claiming a right against another person who has legitimately relied on those acts, for example, if a person signs a deed, that person may be stopped from later going to court claiming that the deed is wrong. 2-Being stopped from proving something (even if true) in court because of something one said before that shows the opposite (even if false).
ឧទាហរណ៍៖ ការបញ្ឈប់ជនម្នាក់ដោយអំពើផ្ទាល់របស់ខ្លួន និង​ជនផ្សេងម្នាក់ទៀតដែលបានពឹងផ្អែក, ស្របច្បាប់, លើអំពើទាំងនោះ ។
ឧទាហរណ៍៖ បើសិនជនណាមួយចុះហត្ថលេខា​លើលិខិតផ្ទេរមួយជននោះអាចត្រូវរារាំងកុំអោយក្រោយមកទៀតទៅតុលាការ​ទាមទារថាលិខិតផ្ទេរដីនោះខុស ។
ឧទាហរណ៍៖ ការបញ្ឈប់កុំអោយយកអី្វមកបង្ហាញជាតឹកតាង (ទោះបីពិតក៏ដោយ) នៅក្នុងតុលាការពីព្រោះអ្វីដែលខ្លួន បាននិយាយពីមុននោះបង្ហាញនូវរឿងផ្ទុយទៅហើយ (ទោះបីខុសក៏ដោយ​) ។

ឃ្លាដែលទាក់ទង

• Collateral estoppel
  - ការមិនទទួលបណ្តឹងជាថ្មី
• Estoppel by judgment
  - ការរារាំងដោយសាលក្រម, សាលក្រមអស់ជំនុំ

1.

A stop; an obstruction or bar to one's alleging or denying a fact contrary to his own previous action, allegation, or denial; an admission, by words or conduct, which induces another to purchase rights, against which the party making such admission can not take a position inconsistent with the admission.

2.

The agency by which the law excludes evidence to dispute certain admissions, which the policy of the law treats as indisputable.