Conflict



noun
1.
~ (between A and B) (a fight, a struggle, a disagreement between people with different ideas or beliefs) ចំបាប់, បដិបក្ខភាព
2.
(បច្ចេកទេស) ជម្លោះ, ការជំទាស់, សង្រ្គាម
3.
(FIGURATIVE) ការប្រយុទ្ធ, ចំបាំង, ការប្រឆាំង military conflict ការប៉ះទង្គិច, ការប្រយុទ្ធ, ការតស៊ូប្រយុទ្ធ, ជម្លោះ, conflict of interest ការប្រទាំង (ក្នុង​ផល​ប្រយោជន៍) សង្ឃ័យ, conflict of schedule ដំណើរជាន់លើ
verbpast tense: conflicted ; past participle: conflicted ; present participle: conflicting ;
1.
ជំទាស់, មិនយល់ព្រម, ប៉ះទង្គិច armed conflict ជម្លោះប្រដាប់អាវុធ, សង្រ្គាម
2.
(TRANSITIVE) ប៉ះទង្គិច, គោះទ្វារ
3.
(INTRANSITIVE) ~ (with something) (to be antagonistic, to clash, to be at odds with, to differ. -conflict of interest a situation of one who finds that one of his or her interests can forwarded at the expense of another) ប្រនាំងគ្នា, ប្រឆាំងគ្នា, ដណ្ដើមគ្នា
  • Collective employment conflict
    - ជម្លោះការងាររួម
  • Conflict of interest
    - ទំនាស់ផលប្រយោជន៍
    - ការអាចទទួលបានប្រយោជន៍ក្នុងការសម្រេចចិត្តខ្លួនឯង
    - សង្ឃ័ដ, ការប្រទាំង (ក្នុងផលប្រយោជន៍)
    - ការទាក់ទាញភ្ញៀវឬអតិថិជន
  • Conflict of laws
    - សភាពជាន់គ្នានៃច្បាប់
  • conflict with
    - ប្រឆាំងនឹង, ផ្ទុយនឹង
  • global conflict
    - សង្គ្រាមលោក
  • racial conflict
    - ជម្លោះខាងជាតិសាសន៍
ENGLISH MEANING
noun
1.
A striking or dashing together; violent collision; as, a conflict of elements or waves.
2.
A strife for the mastery; hostile contest; battle; struggle; fighting.
verbpast tense: conflicted ; past participle: conflicted ; present participle: conflicting ;
1.
(INTRANSITIVE) To strike or dash together; to meet in violent collision; to collide.
2.
(INTRANSITIVE) To maintain a conflict; to contend; to engage in strife or opposition; to struggle.
3.
(INTRANSITIVE) To be in opposition; to be contradictory.
1.
battle, collision, combat, duel, encounter, fight
2.
contention, controversy, discord, inconsistency, interference, opposition, variance
1.
amity, concord, consonance