Trespass

1.

(ច្បាប់) Guilty of trespass ការចូលតំបន់ហាមឃាត់

1.

ការចូលដោយគ្មានការអនុញ្ញាត, ការចូលក្នុងតំបន់ហាមឃាត់, បាបកម្ម

2.

(ច្បាប់) ការទន្ទ្រាន, ការបំពាន
Example: An unlawful interference with one's person, property or rights. It includes any act that damages another person's health, reputation or property. For example, A erects a fence that inadvertently crosses adjoining property. He trespasses on that property and is responsible for all damage that results from his action.
ឧទាហរណ៍៖ ការជ្រៀតជ្រែកខុសច្បាប់មួយ​លើបុគ្គល លើទ្រព្យសម្បត្តិ្ត​ឬសិទិ្ធរបស់មនុស្សណាម្នាក់ ។ ការណ៍នេះរាប់បញ្ចូលទាំងអំពើដែលធ្វើអោយអន្តរាយដល់សុខភាព, កេរិ៍ឈ្មោះ ឬទ្រព្យសម្បត្តិ្តរបស់អ្មកដទៃទៀតជាដើម ។ ឧទាហរណ៍៖​ក​ដាំបង្គោលរបងកាត់លើទ្រព្យសម្បត្តិ្តដែលនៅជាប់គ្នាដោយគ្មានយកចិត្តទុកដាក់អ្វីសោះ ។ ក ទទ្រ្ទានលើទ្រព្យសម្បត្តិ្ត​ដែលនៅជាប់គ្នានោះហើយត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះការអន្តរាយដែលបណ្តាលមកពីអំពើរបស់ខ្លួននោះ ។

3.

(COUNTABLE, UNCOUNTABLE) (the act of trespassing, a sin or offense, breach, infringement, transgression) បាបកម្ម
Example: Hunters sometimes trespass on the farmer's land, Forgive us our trespasses, we trespassed in the neighboring woods.

1.

(INTRANSITIVE) ~ (on something) (to go beyond limit of what is considered right or moral, to enter unlawfully upon another's ground, to transgress, to sin, to encroach upon [on]) ការប្រព្រឹត្ដកន្លង, ការបំពាន, ទោសកម្ម, បទជ្ឍិម, ការកន្លងឬខុសច្បាប់, ការបំពានច្បាប់, ការប្រមាថឬមើលងាយ forbidden to trespass ចូលក្នុងតំបន់ហាមឃាត

2.

(បច្ចេកទេស) ចូលដោយគ្មានការអនុញ្ញាត, ឆ្លៀតយកប្រយោជន៍, ប្រព្រឹត្តបាបកម្ម, ធ្វើខុស

3.

(RELATIVE) (INTRANSITIVE) ធ្វើបាបកម្ម

1.

An unlawful act committed with force and violence (vi et armis) on the person, property, or relative rights of another.

2.

An action for injuries accompanied with force.

1.

(INTRANSITIVE) To pass beyond a limit or boundary; hence, to depart; to go.

2.

(INTRANSITIVE) To commit a trespass; esp., to enter unlawfully upon the land of another.

3.

(INTRANSITIVE) To go too far; to put any one to inconvenience by demand or importunity; to intrude; as, to trespass upon the time or patience of another.

4.

(INTRANSITIVE) To commit any offense, or to do any act that injures or annoys another; to violate any rule of rectitude, to the injury of another; hence, in a moral sense, to transgress voluntarily any divine law or command; to violate any known rule of duty; to sin; -- often followed by against.

5.

Any injury or offence done to another.

6.

Any voluntary transgression of the moral law; any violation of a known rule of duty; sin.