White



noun
1.
(White color, a white or light colored part or thing, a person which a light. Colored sign Caucasoid) ជនស្បែកស, ពណ៌ស, ចន្លោះស (គ្មានអក្សរ), សប្បុរស, ថ្នាំពណ៌ស (វត្ថុធាតុមានពណ៌)
Example: White as snow; white hair, white bread; white wine; a white man, White ant, etc., Dressed in white; Chinese white white ant.
2.
(PLURAL) (Wear one's) white សំលៀកបំពាក់ស
adjective
1.
(Of the very lightest color like snow or common salt, having a pale skin, having the color of pure snow or milk, pale, wan, pure, innocent, free from evil intent of or controlled by Caucasoid) ដែលស្លេកស្លាំង, ដែលព្រលែត, ដែលស្មោះត្រង់, ដែលភក្ដី, ដែលសុទ្ធ
2.
(បច្ចេកទេស) សេតវិមាន, ទង់ជ័យស
3.
(FIGURATIVE) ដែលបរិសុទ្ធ, ដែលត្រឹមត្រូវល្អ, ដែលឥតសៅហ្មង, ដែលស្រឡះ (មេឃ)
4.
(វេជ្ជសាស្ត្រ) ពណ៌ស
5.
White (race) ដែលមានស្បែកស
6.
White (paints) ដែលស្លេក
  • British White
    - ពូជគោពណ៌សនិងពពាលរបស់អង់គ្លេស
  • brown and white bitch
    - ឆ្កែញី, ស្រីឆ្នាស (ពាក្យអាសគ្រាម)
  • show the white feather
    - ប្រព្រឹត្តដោយកំសាក
  • The White House
    - សេតវិមាន
  • white ant
    - កណ្ដៀ
  • white bait
    - ត្រីល្អិតៗពណ៌សផ្លេកៗ
  • White Blood Count
    - ចំនួនគោលិកាសដែលរាប់, ការរាប់ចំនួនគោលិកាស
  • white book
    - សៀភៅស (នយោបាយ), សៀវភៅឬ បញ្ជី
  • white cell
    - គោលិកាស
  • white collar job
    - ការងារក្នុងការិយាល័យ
  • white elephant
    - នៃអ្វីៗធំសម្បើមឥតបានការ
  • white flag
    - ទង់ជ័យស
    - ទង់ជ័យស (សញ្ញាចុះចូល)
  • white goods
    - គ្រឿងប្រើនៅផ្ទះបាយ
  • white hope
    - ជនដែលរំពឹងថានឹងនាំជោគជ័យជូនក្រុម
  • White House
    - សេតវិមាន
    - សេតវិមាន (នៅក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន)
  • white knight
    - អ្នកជួយសង្រ្គោះក្រុមហ៊ុន
  • white lie
    - ពាក្យកុហកដ៏ស្រាល, ពាហិរកថា
  • white man
    - ពួកស្បែកស, ជនជាតិកូកាស
  • white matter
    - សារធាតុស (ជាលិកាសរសៃប្រសាទ) ក្នុងប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទកណ្ដាល
  • white out
    - លាបថ្នាំសពីលើ
  • white paper
    - សំណើស្តីពីគោលនយោបាយរបស់រដ្ឋាភិបាល (សម្រាប់ដាក់អោយសភាពិភាក្សាអនុម័ត)
  • white rice
    - អង្ករសម្រិត
  • white sale
    - ការលក់កំរាលពួក ឬកន្សែងពោះគោ
  • white scour
    - ជំងឺកូនគោ
  • white slave
    - ស្រីពេស្យា
    - ទាសករកាមគុណ
  • white tongue
    - អណ្តាតសស្ងួត
ENGLISH MEANING
noun
1.
The color of pure snow; one of the natural colors of bodies, yet not strictly a color, but a composition of all colors; the opposite of black; whiteness.
2.
Something having the color of snow; something white, or nearly so; as, the white of the eye.
3.
Specifically, the central part of the butt in archery, which was formerly painted white; the center of a mark at which a missile is shot.
4.
A person with a white skin; a member of the white, or Caucasian, races of men.
5.
A white pigment; as, Venice white.
6.
Any one of numerous species of butterflies belonging to Pieris, and allied genera in which the color is usually white.
adjective
1.
Destitute of color, as in the cheeks, or of the tinge of blood color; pale; pallid; as, white with fear.
2.
Reflecting to the eye all the rays of the spectrum combined; not tinted with any of the proper colors or their mixtures; having the color of pure snow; snowy; -- the opposite of black or dark; as, white paper; a white skin.
3.
Having the color of purity; free from spot or blemish, or from guilt or pollution; innocent; pure.
4.
Gray, as from age; having silvery hair; hoary.
5.
Characterized by freedom from that which disturbs, and the like; fortunate; happy; favorable.
6.
Regarded with especial favor; favorite; darling.
verb
1.
(TRANSITIVE) To make white; to whiten; to whitewash; to bleach.