Palate



noun
1.
(roof of the mouth; the a ensue of taste) ក្រអូមមាត់, ពិតានមាត cleft palate ពិតានមាត់ (កន្លើង, តាលុ), delicate palate ការដឹងរសជាតិ
2.
(វេជ្ជសាស្ត្រ) ផ្នែកខាងលើនៃមាត់, ក្រអូមមាត់
  • bony hard palate
    - ក្រអូមមាត់
  • cleft palate
    - មាត់ខើច, កញ្ឆតមាត់,មាត់ឆែប
    - ការឆែបបបូរមាត់ពីកំណើត
  • hard palate
    - ក្រអូមមាត់ផ្នែកខាងមុខ
  • obturator for cleft palate
    - ប្រដាប់សំរាប់បិទប្រហោងក្រអូមមាត់
  • soft palate
    - ក្រអូមមាត់លើ, ក្រអូមមាត់ផ្នែកខាងក្រោយ
ENGLISH MEANING
noun
1.
The roof of the mouth.
2.
Relish; taste; liking; -- a sense originating in the mistaken notion that the palate is the organ of taste.
3.
(FIGURATIVE) Mental relish; intellectual taste.
4.
A projection in the throat of such flowers as the snapdragon.
verb
1.
(TRANSITIVE) To perceive by the taste.