Incriminate
- 1.
- (ច្បាប់) ដាក់ខ្លួនក្នុងការចោទប្រកាន់, ធ្វើពិរុទ្ធកម្ម
Example: Expose oneself or another person to the danger of prosecution for a crime.
ឧទាហរណ៍៖ ដាក់ខ្លួនឯងឬអ្នកដទៃអោយស្ថិតក្នុងសេចក្តីអន្តរាយនៃការចោទប្រកាន់ពីបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌ ។
verb — past tense: incriminated ; past participle: incriminated ; present participle: incriminating ;
- 1.
- (បច្ចេកទេស) ធ្វើអោយជាប់ទាក់ទងក្នុងបទឧក្រិដ្ឋ ដាក់ខ្លួនក្នុងការចោទប្រកាន់ ធ្វើពិរុទ្ធកម្ម
- 2.
- (TRANSITIVE) (to charge with a crime, to involve one in a criminal action) ជំពាក់ក្នុងបទឧក្រិដ្ឋ, ឧក្រិដ្ឋ, សង្ស័យចោទប្រកាន់
ENGLISH MEANING
verb — past tense: incriminated ; past participle: incriminated ; present participle: incriminating ;
- 1.
- (TRANSITIVE) To accuse; to charge with a crime or fault; to criminate.