Cough

1.

(វេជ្ជសាស្ត្រ) (A coughing, act or sound of coughing) រោគក្អក
Example: A bad cough. hear a couch សូរក្អក, ការក្អក, have a bad couch រោគក្អក

1.

(TRANSITIVE) (To send out air or other matter suddenly and noisily from the lungs) ក្អក, cough up blood ក្អកធ្លាក់ឈាម

2.

(SLANG) (TRANSITIVE) ចេញ, បញ្ចេញ
Example: cough up (the money)

3.

(វេជ្ជសាស្ត្រ) (INTRANSITIVE) ក្អក

• bad cough
  - ក្អកឃូសៗ
• barking cough
  - ក្អកស្ងួតខ្លាំងៗ
• cough drop
  - ថ្នាំក្អក
• cough drops
  - ថ្នាំទន់បៀមបំបាត់ក្អក
• cough it up
  - និយាយសារភាពរដាក់រដុប
• cough reflex
  - រ៉េផ្លេចក្អក
• cough syrup
  - ថ្នាំក្អកទឹក
• cough up
  - ចេញលុល (ដោយស្ទាក់ស្ទើរ)
  - ក្អួតចេញ, ក្អកចេញ
  - ក្អកខ្លាំងដើម្បីបញ្ចេញស្លេស្ម
• cough up blood
  - ការក្អកធ្លាក់ឈាម
• cough up sputum
  - ខាកកំហាក, ស្ដោះស្លេស្ម
• dry cough
  - ក្អកគោក, ក្អកស្ងួត
• hacking cough
  - ក្អកស្ងួត
• loose cough
  - ក្អកមានកំហាក, ក្អកមានស្លេស, ក្អកស្លេស
• productive cough
  - ក្អកមានស្លេស
• smoler's cough
  - ជំងឺហឺតកើតលើអ្នកជក់បារី
• vomiting cough
  - ក្អក-ក្អួត
• whooping cough
  - ក្អកមាន់, ក្អកម្ហបៗ
  - ក្អកមាន់

1.

A sudden, noisy, and violent expulsion of air from the chest, caused by irritation in the air passages, or by the reflex action of nervous or gastric disorder, etc.

2.

The more or less frequent repetition of coughing, constituting a symptom of disease.

1.

(TRANSITIVE) To expel from the lungs or air passages by coughing; -- followed by up; as, to cough up phlegm.

2.

(INTRANSITIVE) To expel air, or obstructing or irritating matter, from the lungs or air passages, in a noisy and violent manner.

3.

(TRANSITIVE) To bring to a specified state by coughing; as, he coughed himself hoarse.