Coma



noun
1.
(វេជ្ជសាស្ត្រ) (A state of deep unconsciousness) ដំណើរភ្លឹក (អ្នកជំងឺ) / សន្លប់បាតប់ស្មារតីរយៈពេលខ្លីឬយូរ
2.
(វេជ្ជសាស្ត្រ) ភាពសន្លប់
  • agrypnodal coma
    - សន្លប់រលីវ, សន្លាប់ស្រាល
  • diabetic coma
    - ភាពសន្លប់ដោយសារជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលមិនបានព្យាបាល
  • hepatic coma
    - សន្លប់ដោយជំងឺថ្លើម
  • hypoglycaemic coma
    - ការបាត់ស្មារតីដោយសារជំងឺទឹកនោមផ្អែមក្រោយពីប្រើអាំងស៊ុយលីនលើសចំណុះ, ការសន្លប់ដោយខ្ទុះជាតិស្ករច្រើនក្នុងឈាម
  • uremic coma
    - ការសន្លប់ដោយជាតិអ៊ុយរ៉េច្រើនក្នុងឈាម
ENGLISH MEANING
noun
1.
A state of profound insensibility from which it is difficult or impossible to rouse a person.
2.
The envelope of a comet; a nebulous covering, which surrounds the nucleus or body of a comet.
3.
A tuft or bunch, -- as the assemblage of branches forming the head of a tree; or a cluster of bracts when empty and terminating the inflorescence of a plant; or a tuft of long hairs on certain seeds.