Inhibition

1.

(An inhibiting or being inhibited, a mental or psychological process that restrains an instinct or impulse of feeling) ការទប់ចិត្ដ (មិនធ្វើអ្វីមួយ) / ការហាម, ហាមរឺឃាត់ (សេចក្ដីវិនិច្ឆយ​ហាមមិនអោយ​ធ្វើបុព្វជីត​ណាមួយ​បំពេញ​មុខងារខ្លួន) / ច្បាស់ដាច់ខាត, ការការពារ, គ្រឿងការពារ, in house worker កម្មករធ្វើការក្នុងអាគារ, in house training ការបញ្ចុះបញ្ចូលនៅនឹងកន្លែងធ្វើការ

2.

(បច្ចេកទេស) ការទប់ចិត្ត ការរារាំង

3.

(វេជ្ជសាស្ត្រ) សកម្មភាពនៃការទប់, (ក្នុងចិត្តសាស្ដ្រ) ការទប់សកម្មភាពធម្មតាដោយឯកឯងដោយឥទ្ធិពលខាងផ្លូវចិត្ត

1.

The act of inhibiting, or the state of being inhibited; restraint; prohibition; embargo.

2.

A stopping or checking of an already present action; a restraining of the function of an organ, or an agent, as a digestive fluid or ferment, etc.; as, the inhibition of the respiratory center by the pneumogastric nerve; the inhibition of reflexes, etc.

3.

A writ from a higher court forbidding an inferior judge from further proceedings in a cause before; esp., a writ issuing from a higher ecclesiastical court to an inferior one, on appeal.