small medium large

Deceit

noun

1.: (The quality of being deceitful. dishonest action or trick) ការបោក, ការលួងបញ្ឆោត, ប្រវ័ញ្ច, ការបន្លំ, ឬបញ្ឆោត
Example: A deceitful person.
Example: Because of the manager's reputation for deceit nobody would patronize his restaurant.
2.: (ច្បាប់) ការបំភ័ន្ត
Example: An intentionally false statement that misleads another person and causes that person harm.
ឧទាហរណ៍៖ ការថ្លៃងបង្ខុសដោយចេតនាធើ្វអោយជនផ្សេងទៀតយល់ច្រឡំហើយបណ្តាលអោយជននោះរងការខូចខាត ។
3.: (បច្ចេកទេស) ការឆកបោក, ការបំភ័ន្ទ

Synonyms

1.: beguilement, cheat, chicanery, cunning, deceitfulness, deception, fraud, guile, sham, trick, wiliness

Antonyms