Conciliation



noun
1.
ការសម្រុះសម្រួល, ការផ្សះផ្សារ, មជ្ឈត្ដការ, មជ្ឈត្ដវិនិច្ឆយ, ការសម្រេចនៃអាជ្ញាកណ្ដាល
2.
(ច្បាប់) ការផ្សះផ្សា
Example: The adjustment and settlement of a dispute in a friendly, non-antagonistic manner. Used in court before trial with a view towards avoiding trial and in labor disputes before arbitration.
ឧទាហរណ៍៖ ការកែតម្រូវឬការដោះស្រាយជំលោះ​ក្នុងបែបជាមិត្តភាព​មិនសត្រូវនឹងគ្នា ។ វិធីនេះគេប្រើនៅតុលាការមុនពេលជម្រះកី្ត​ដោយមានទស្សនៈឆ្ពោះទៅរកការចៀសវាងការជម្រះក្តី និង ប្រើនៅក្នុងជំលោះការងារ​មុនឈានទៅរកដំណោះស្រាយដោយអាជ្ញាកណ្តាល ។
ENGLISH MEANING
noun
1.
The act or process of conciliating; the state of being conciliated.