Trustee



noun
1.
(one to whom another's property or the management of another's property is entrusted, a member of a group of people managing the business affairs of an institution) អ្នកទទួលរក្សាទុក, អភិបាល, អ្នកត្រួតត្រាឬគ្រប់គ្រង, អ្នករាជការរដ្ឋបាល, អ្នកអាណាព្យាបាល, អ្នកទទួលគ្រប់គ្រង (ប្រាក់កាសឬ កិច្ចការអ្នកដទៃ), board of trus tees ក្រុមប្រឹក្សាភិបាល
2.
(ច្បាប់) អ្នកតំណាង
Example: A person who has a fiduciary (financial) relationship to ward another person. For example, a lawyer, an agent, etc.
ឧទាហរណ៍៖ ជនដែលមានទំនាក់ទំនងជាទីទុកចិត្តចំពោះអ្នកដទៃ ។ ឧទាហរណ៍៖ ដូចជាមេធាវី ។ល។
3.
(ច្បាប់) អ្នកទទួលភារកិច្ចគ្រប់គ្រង (ព.ស)
Example: A person who holds money or property for the benefit of another person.
ឧទាហរណ៍៖ ជនដែលរក្សាប្រាក់ឬទ្រព្យសម្បត្តិ្តសម្រាប់អត្ថប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃ ។
4.
(ពាណិជ្ជកម្ម) អាណត្តិគាហក, ប្រតិសិទ្ធិជនអ្នកមើលការខុសត្រូវទ្រព្យសម្បត្តិ្តអ្នកដទៃ, អាណត្តិព្យាបាលប្រទេស (ប្រទេសដែលត្រូវសហប្រជាជាតិតែងតាំងឡើងសម្រាប់មើលការខុសត្រូវលើប្រទេសមួយទៀត)
  • board of trustee
    - គណៈកម្មាភិបាល
  • trustee in bankruptcy
    - អ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងការក្ស័យធន, អាណត្តិគាហកចាត់ចែងក្ស័យធន (ជនដែលតុលាការចាត់តាំងអោយចាត់ចែងលើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់មនុស្សក្ស័យធនម្នាក់និងអោយធ្វើសេចក្តីសម្រេចថាអ្នក​ខ្លះជាអ្នកត្រូវបានទ្រព្យសម្បត្តិនោះ)
    - សហបដិភាគ
  • trustee ordinance
    - បទបញ្ជាអ្នកស្នងការ
ENGLISH MEANING
noun
1.
A person to whom property is legally committed in trust, to be applied either for the benefit of specified individuals, or for public uses; one who is intrusted with property for the benefit of another; also, a person in whose hands the effects of another are attached in a trustee process.
verb
1.
(TRANSITIVE) To commit (property) to the care of a trustee; as, to trustee an estate.
2.
(TRANSITIVE) To attach (a debtor's wages, credits, or property in the hands of a third person) in the interest of the creditor.