Official

1.

(Person who holds a position of authority part to an office; vouched for by one holding office: authorized) ជាផ្លូវការ (ដែលចេញពីរដ្ឋាភិបាល, រដ្ឋាភិបាល, ជារបស់រដ្ឋាភិបាល), សាមីជន, ម្ចាស់, អ្នកកាន់តំណែង, ប័ត្រ, ឥស្សរជនផ្លូវការ, មន្ដ្រីផ្លូវការ, អ្នកផ្លូវការ
Example: The Foreign Secretary is a high government official, It is not official that there will be no school tomorrow, official title, official source, government officials. official visit ការទស្សនាជាផ្លូវការ, govt official អ្នករាជការ, អ្នករដ្ឋការ, official language ភាសាជាផ្លូវការ, official confirmation សេចក្ដីបញ្ចប់ជាផ្លូវការ, official rate អត្រាជាផ្លូវការ

2.

(បច្ចេកទេស) មន្រ្តី, ផ្លូវការ

• customes official
  - មន្រ្តីគយ
• government official
  - មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល
• high official
  - មន្រី្តជាន់ខ្ពស់
• high-level official
  - ប្រតិភូមន្រ្តីជាន់ខ្ពស់
• impeach an official
  - ចោទចំពោះមុខតុលាការ, ប្ដឹងផ្ដល់, ចោទប្រកាន
• mainland official
  - មន្រ្តីចិនដីគោក
• middle-ranking official
  - មន្រ្តីថ្នាក់កណ្តាល
• minor official
  - មន្រី្ត​តូចតាច
• official confirmation
  - ការបញ្ជាក់ផ្លូវការ
• official dinner
  - សាយភត្ដ
• official rate
  - អត្រា​ផ្លូវការ
• official receiver
  - មន្ត្រីទទួលគ្រប់គ្រងការជម្រះបញ្ជីក្រុមហ៊ុន
  - វិសុណ្ឋាបនិកផ្លូវការ (អ្នកគ្រប់គ្រងទ្រព្យក្នុងវិវាទ)
• official receives
  - ប្រាក់បម្រុងទុក​ជាផ្លូវការ
• official referee
  - ចៅក្រមជំនាញបចេ្ចកទេស
• official secret
  - ការសម្ងាត់របស់រដ្ឋ
• official secret act
  - ច្បាប់ស្តីអំពីការត្រួតត្រា​ការចេញផ្សាយព័ត៌មានសម្ងាត់​របស់រដ្ឋ
  - ច្បាប់គ្រប់គ្រងការសម្ងាត់របស់រដ្ឋ
• official strike
  - កូដកម្មផ្លូវការ
• official visit
  - ទស្សនៈកិច្ចជាផ្លូវការ
• police official
  - នាយប៉ូលីស
• poll official
  - ភ្នាក់ងារបោះឆ្នោត
• quasi official body
  - អង្គការជិតផ្លូវការ
• senior official
  - មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់
• speaking in an official capacity
  - និយាយក្នុងលក្ខណៈផ្លូវការ
• speaking in official capacity
  - ការនិយាយជាផ្លូវការ
• unnamed official
  - មន្ត្រីដែលសុំមិនប្រាប់ឈ្មោះ

1.

Derived from the proper office or officer, or from the proper authority; made or communicated by virtue of authority; as, an official statement or report.

2.

Approved by authority; sanctioned by the pharmacopoeia; appointed to be used in medicine; as, an official drug or preparation. Cf. Officinal.

3.

Discharging an office or function.

4.

An ecclesiastical judge appointed by a bishop, chapter, archdeacon, etc., with charge of the spiritual jurisdiction.

5.

Of or pertaining to an office or public trust; as, official duties, or routine.

1.

One who holds an office; esp., a subordinate executive officer or attendant.