Fissure

1.

(a cleft made by splitting, cleft or crack, a dividing or breaking into parts) ការដាច់, ការពុសច្រៀក, ក្រហែង, ប្រហោង, ក្រហែង, ស្នាមប្រេះតូចៗ, ចង្អូរ

2.

(វេជ្ជសាស្ត្រ) ដំបៅដោយបំរែះ

3.

(វេជ្ជសាស្ត្រ) ចង្អូរតូចៗជាពិសេសនៅខួរ

• anal fissure
  - ស្នាមប្រះនៅមាត់ទ្វារលាមក
  - ការប្រេះរន្ធគូទ
• enamel fissure
  - ឆ្នូតមុខ, អញ្ចាញទំនេរ
• oblique fissure
  - ចង្អូរក្លែបរបស់សួត
• oral fissure
  - ប្រឡោះមាត់
• rectal fissure
  - ការប្រេះទ្វារលាមក

1.

A narrow opening, made by the parting of any substance; a cleft; as, the fissure of a rock.

1.

(TRANSITIVE) To cleave; to divide; to crack or fracture.