Concurrent



adjective
1.
~ (with something) (existing or occurring at the same time, acting together, in agreement) ដែលសំដៅគោលតែមួយ, ឯកប្បហារ, ដែលព្រមគ្នា, concurrent opinions ដែលស្របគ្នា, ដែលរួបរួមគ្នា, concurrent events ដែលកើតឡើងតំណាលគ្នា
2.
(ច្បាប់) ដែលស្របគ្នា, ដំណាលគ្នា
Example: Running together; having the same authority; acting in conjunction; agreeing in the same act or opinion, at the same time.
ឧទាហរណ៍៖ ដែលប្រព្រឹត្តិទៅស្របគ្នា, ដែលមានអំណាចដូចគ្នា, ដែលយល់ព្រមលើអំពើឬមតិដួចគ្នានៅពេលដំណាលគ្នា ។
3.
(បច្ចេកទេស) ដែលស្របពេលជាមួយគ្នា, ដំណាលគ្នា
  • concurrent jurisdiction
    - យុត្តាធិការស្របគ្នា, សមត្ថកិច្ចស្របគ្នា
    - សមត្ថិច្ចស្របគ្នា
  • Concurrent negligence
    - ការធ្វេសប្រហែសជួនគ្នា
    - ការធ្វេសប្រហែសជូនគ្នា
  • concurrent resolution
    - ញត្តិសម្តែងការចាប់អារម្មណ៍របស់សភា
  • concurrent sentence
    - ទណ្ឌកម្មរាប់បញ្ចូលគ្នា
  • Concurrent Sentences
    - ទោសស្រូបគ្នា
  • condition concurrent
    - លក្ខខណ្ឌ​ព្រមគ្នា
    - លក្ខខណ្ឌព្រមគ្នា
ENGLISH MEANING
noun
1.
One who, or that which, concurs; a joint or contributory cause.
2.
One pursuing the same course, or seeking the same objects; hence, a rival; an opponent.
3.
One of the supernumerary days of the year over fifty-two complete weeks; -- so called because they concur with the solar cycle, the course of which they follow.
adjective
1.
Conjoined; associate; concomitant; existing or happening at the same time.
2.
Acting in conjunction; agreeing in the same act or opinion; contributing to the same event or effect; cooperating.
3.
Joint and equal in authority; taking cognizance of similar questions; operating on the same objects; as, the concurrent jurisdiction of courts.
4.
Meeting in one point.